Przykład wojny płci, czyli język polski z logopedią z przymrużeniem oka

Przed przystąpieniem do lektury tego artykułu 
zapoznaj się ze znaczeniem słowa "ironia" 
lub skonsultuj się z lekarzem lub Komunikatorem. 
Gdyż każdy tekst niewłaściwie zrozumiany 

może zagrażać Twojemu życiu lub zdrowiu.

Co może się zdarzyć, gdy w jednej Sali zamkniemy literaturoznawców z językoznawczyniami?

Brzmi to nieco jak temat doświadczenia psychologicznego, ale musimy przyznać, że spotkanie to było rajem dla osób zajmujących się komunikacją. Emocje, język, mowa ciała - wszystko w jednym. A o czym my właściwie piszemy? Jeśli o doświadczeniu to:

·         Przeprowadzone zostało 10.03.2014.

·         Za zamkniętymi drzwiami sali Rady Wydziału Filologicznego UŚ.

·         Badanymi byli dyrekcja oraz przedstawiciele Rad Instytutu Języka Polskiego oraz Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej im. I. Opackiego.

·         Temat: Nowy kierunek język polski z logopedią. 

Język polski z logopedią jest dzieckiem językoznawczyń z IJP, ojcowie z INoLP nie chcieli jednak podpisać aktu urodzenia. Tłumaczyli się zbędnością nowego kierunku w niezwykle bogatej i atrakcyjnej ofercie filologii polskiej, sugerując dołączenie do standardowej polonistyki, jako kolejnej specjalności.

No i się zaczęła...

... wojna domowa (miedzy piętrami). Matki, zamieszkujące piętro piąte, z uczuciem podchodząc do swego dziecka tłumaczyły, że dążą do wyspecjalizowania logopedów jak najlepiej, jak najszybciej i jak najefektywniej. Literaturoznawcy z czwartego piętra powiedzieli NIE dla nowych kierunków, za to TAK dla nowych specjalności w ramach filologii polskiej.

Okrągły stół, przy którym obradowały oba filologiczne rody, nie spełnił swojej roli. Nastąpił podział i to wyraźny. Gender, nie gender- ale Ród Męski INoLP zasiadł po jednej stronie stołu, Ród Żeński IJP po drugiej a racja, jak to często bywa, była po środku (a stół w sali Rady Wydziału jaki jest, każdy wie, a jak nie wie, to odsyłamy do galerii googleJ).

Jako obserwatorki całego zajścia miałyśmy wrażenie, że w pewnym momencie uciekł temat a została wojna płci podkreślana formami gramatycznymi przez obie strony (lingwistyczne„chciałyśmy” kontra literaturoznawcze „chcieliśmy”). 

Cieszy nas fakt, że wywiązała się prawie trzygodzinna debata na temat nowego kierunku. Napięcia, emocje, walka na argumenty dowodzą tylko szczerym intencjom obu Instytutów. Obserwując zachowania naszych drogich wykładowców, mogłybyśmy napisać co najmniej rozprawę o mowie ciała w sytuacjach kryzysowych, póki co z kultowych tekstów, które padły podczas posiedzenia Rad Instytutów utworzyłyśmy dla Was memy.

 A teraz na poważnie. Ciężko jest się nam opowiedzieć po konkretnej stronie. Wizja nowego kierunku na początku wydaje się niezwykle kusząca, jednak informacja o tym że nie daje on uprawnień do bycia logopedą budzi nasze wątpliwości. Maturzyści niestety rzadko kiedy zagłębiają się w siatkę godzin, czy szczegółowy opis kierunku, co może owocować w przyszłości rozczarowaniem i czarnym PR-em tworzonym przez studentów tego kierunku. 

Nie możemy również się zgodzić ze stanowiskiem INoLP, który kurczowo trzyma się zasad tradycyjnego nauczania filologii polskiej. Świat poszedł do przodu - młodzi ludzie poszukują czegoś innego. Dziś młodzież szuka konkretów. Gdy dwa lata temu miałyśmy dokonać wyboru kierunku, szukałyśmy pośród tych specjalistycznych, najbardziej praktycznych, które odpowiadają naszemu pomysłowi na przyszłość. Dziś teoretyczne studia są omijane szerokim łukiem - stąd też może kryzys nauk humanistycznych?

Naszym zdaniem ostateczna decyzja o przeformułowaniu programu studiów język polski z logopedią jest jak najbardziej trafna. Może warto pomyśleć o logopedii, jako autonomicznym kierunku II stopnia, który umożliwi przeprowadzenia całego programu godzinowego, który da możliwość uzyskania tytułu logopedy.

Ale to tylko nasze rozważania po dzisiejszym spotkaniu.

Zastanawiacie się pewnie czy zakończyła się "wojna domowa", czy może od jutra windy będą dojeżdżać tylko na czwarte piętro, a na schodach trzeba będzie się legitymować?  Nic z tych rzeczy! Choć dyskusja faktycznie była ożywiona (w skali od 0-10 dałybyśmy 13) po wszystkim wykładowcy podziękowali sobie za szczerą rozmowę, dżentelmeni ucałowali w dłoń przedstawicielki płci pięknej, które z gracją dygnęły naszym panom.  

Amanda Caban 

Ewa Starczewska